Bij Happy in Shape zijn we fan van hardlopen. Van een rondje rennen door het park tot de marathon van New York. Samen met de redactie – en ook onze collega’s van Marie Claire en Grazia – hebben we de afgelopen periode de nieuwste schoenen, gadgets, tips en musthaves voor je verzameld. Genoeg inspiratie om zelf ook een rondje te gaan rennen. De komende dagen lees je elke dag iets nieuws in dit uitgebreide running dossier. Vandaag vertelt Happy in Shape's Emma waarom hardlopen niet altijd draait om prestatie.
Ongeregeld hardloopster
Ik ben een ongeregeld hardloopster. Zo nu en dan heb ik de vibe te pakken en ren ik twee keer per week tussen de 5-7 kilometer, maar zo ineens ben ik er dan weer klaar mee en doe ik het weer een paar maanden niet. Vervolgens krijg ik het op mijn heupen en moet ik weer beginnen met opbouwen omdat ik het al een langere tijd niet heb gedaan. De komende periode – ook met het oog op de feestdagen – wil ik graag consistent hardlopen zonder dat het weer een tijdelijke bevlieging is, maar hoe doe je dat toch?
Eigen gedrag
Laten we beginnen met mijn eigen gedrag onder de loep nemen. De periodes dat ik aan het hardlopen ben zijn vaak de periodes dat ik (lichte) stress ervaar door bijvoorbeeld drukke periodes op werk. Ik wil dan echt letterlijk even wegrennen van mijn laptop en vind het fijn om dan niet in een drukke sportschool te gaan staan maar om te rennen. Als het niet druk is en ik goed in mijn vel zit neig ik eerder naar andere (binnen)sporten, zonde eigenlijk want ik heb na het hardlopen wel altijd een fijn gevoel.
Maar wat houdt me dan tegen? 1) Het weer, want met regen en wind heb ik sowieso meer zin in een date met de bank en een dekentje, maar om eerlijk te zijn ook als het van dat miezerige weer is, is een frisse neus en een rondje rennen heerlijk. 2) Ik houd mezelf vaak voor – geen tijd. Terwijl een half uurtje tot drie kwartier rennen soms echt al genoeg is dus dat argument gaat eigenlijk niet op. Nummer 3) is falen. Zeker als ik lang niet geweest ben is dit de grootste drempel. Het opnieuw moeten opbouwen, de spierpijn waarvan ik weet dat hij komen gaat maar vooral de snelheid. Ben ik nog wel zo snel?
Competitieve renner
Ik ben een competitieve renner en het moet van mezelf altijd beter. Dat is soms frustrerend, maar het lukt me wel om een mooi resultaat neer te zetten al ga ik zo nu en dan wel over mijn grens heen. Neem nu laatst: ik was aan het rennen over de West-Friese Omringdijk en daar rende een hardloopclubje, ik kwam al snel dichterbij en had me voorgenomen om deze groep in te halen. Maar, om dat te doen moest ik flink tempo maken en dat tempo best een lange tijd volhouden om ze ook echt flink voorbij te streven. Dat lukte, maar het resultaat was dat ik na het inhalen zo kapot was dat ik besloot terug om te keren omdat ik niet wilde stoppen – met verbaasde gezichten van het hardloopclubje als gevolg. Maar ook moet het van mezelf altijd beter en als ik onder mijn gemiddelde tempo van de vorige sessie zit kan ik daar stiekem best van balen.
Niet tracken
Tijdens het hardlopen gebruik ik de Strava app op mijn telefoon om mijn route te bepalen en tempo te meten. Wel net altijd een beetje onhandig zo met die telefoon rennen en een watch zou beter zijn, maar het doet zijn werk want ik kan mijn prestatie terugzien. Het is je misschien al wel duidelijk dat ik gericht ben op de prestatie en dat dat aan de ene kant motiveert, maar aan de andere kant ook een struikelblok of obstakel kan zijn want het houdt me ook tegen. Als ik een mindere dag of minder energie heb wil ik soms niet rennen omdat ik denk dat ik dan niet snel genoeg ga en dat is meestal de start van het verval.
Nu ik weer de hardloopfase inga – ja het is weer een tijd geleden – heb ik besloten om even niet te tracken. Als ik kijk naar wat hardlopen voor mij doet dan is dat ontspanning en ontlading en vind ik het fijn om tijdens het rennen met mijn gedachten ergens anders te zijn. Als ik kijk naar het sporten en het volhouden van sporten gaat dat voor mij gepaard met plezier, maar omdat ik mijzelf soms te veel opleg qua streven haalt dit soms het plezier en de ontspanning eraf.
Vleugels
Daarom ga ik beginnen met zes weken lang een a twee keer per week rennen zonder dit te tracken. Gewoon gaan, lopen, niet gefocust op tijd en tempo en vooraf een route bepalen. Wel heb ik behoefte aan motiverende muziek tijdens het hardlopen (zonder muziek is sowieso een no-go voor mij) en het mogen best wel stevige nummers zijn met een uptempo beat. Zo nu en dan krijg ik echt die runners high te pakken – meestal als een van mijn lievelingsnummers op staat – en krijg ik echt vleugels.
Na die zes weken ga ik verder met tracken, ik geloof immers wel in meten is weten maar daarbij haalbare doelen voor mijzelf stellen. En accepteren dat als het een keer minder gaat dit niet meteen het einde van de wereld is. Maar, voor het begin belangrijk dat ik het doel van hardlopen weer terugbreng naar ontspanning en er bovenal veel plezier uithaal. Dat is key om hardlopen als regelmatige work-out of ontspanningssessie aan mijn routine toe te voegen.
Na de eerste zes weken houd ik jullie zeker op de hoogte want de grote vraag is natuurlijk; houd ik het vol? Tracken en het bijhouden van mijn prestaties zal ik dan gaan doen met de Runkeeper app van Asics waar ik al veel over heb gehoord.
Mijn favoriete items
Het Happy in Shape Running Dossier wordt constant aangevuld met nieuwe hardlooptips en -nieuws, maar ook gadgets en musthaves die bij geen enkele hardloper mogen ontbreken. Speciaal door de redactie voor jou geselecteerd. Houd deze pagina daarom goed in de gaten als je op de hoogte wilt blijven. Enne, nu lekker hardlopen!
