Hier de 14 stappen waar iedereen doorheen ging op dat moment. Zo herkenbaar….
De stappen
1. Eerst realiseer je je dat je morgen iets stoms moet gaan doen op school.
Een toets, een opdracht of gewoon maandag. Hoe dan ook, dit ging ‘m even niet worden voor jou.
2. Het is ongeveer 18:30 uur en je hoest in het bijzijn van je ouders.
Maar je zei nog niks! Je was per slot van rekening geen amateur, toch?
3. Ondertussen is het zeven uur geworden en begin je heel rustig te doen.
Normaal rende je in het rond of kletste je heel veel, maar je had een missie en die zou slagen. Dus lag je rustig op de bank en zei helemaal niks. Misschien deed je wel alsof je half in slaap viel voor wat extra drama.
4. Je kunt om niks meer lachen, want ieder kind weet: zieke mensen lachen niet.
Stel je voor dat je ouders je vrolijk zagen doen, dat is geen porem. Dan dachten ze: “Ja, wat dan? Hij lacht toch gewoon? Hij voelt zich dus kiplekker.” Dat moesten je niet hebben natuurlijk.
5. Aangezien het je ouders zijn, willen ze tegen je praten: een uitgelezen kans.
Tijd om al die acteerskills in te zetten. Als een ware Robert De Niro gaf je dan zwakjes antwoord op vragen als: “Wil je nog wat drinken?” Met een bevend stemmetje zei je dan: “Ne..e… hoor.”
6. De droom wordt eindelijk werkelijkheid dankzij de vraag: “Gaat het wel, lieverd?”
Je gebeden waren verhoord! Nu moest je het nog doorzetten!
7. “Ik voel me ineens niet zo lekker. Beetje last van m’n buik en heb het warm.”
Nailed it.
8. Natuurlijk zeg je “Ja” als er gevraagd wordt of je morgen wel naar school kan.
Je wilde natuurlijk niet meteen al je kaarten op tafel gooien.
9. Je gaat gewoon lekker naar bed en je geeft geen kick.
Normaal zou je stampij lopen maken. “Ik wil nog niet naar bed!” Maar nu niet. Alles verliep namelijk nog helemaal volgens plan.
10. Optioneel: ’s nachts tegen je ouders zeggen dat je niet kan slapen.
Deze was niet verplicht, maar hielp wel om het geheel wat geloofwaardiger over te laten komen.
11. Het moment suprême: de volgende ochtend blijf je in bed liggen.
Dikke kans dat je op die leeftijd geen wekker had en dat is maar goed ook, want dan kwam één van je ouders je wekken. Ze vroegen hoe je je voelde en dan zei je dat je bijna niet geslapen had en dat je nog steeds last had van je buik. Je wist zelf ook niet hoe dat nou kwam.
12. Je moeder/vader kijkt je vragend aan en zegt: “Dus geen school vandaag?”
Je wilde niet te gretig klinken, dus je zei: “Ik weet het niet… Maar voel me gewoon niet zo lekker.”
13. Je mag thuisblijven.
Je probeert een glimlach te onderdrukken.Maar van binnen was het feest! Je had ’t hem weer geflikt en je ouders hadden niks door! HOE DAN?! Waar blijft die Oscar? Wat een acteur!
14. Jaren later kom je er natuurlijk wel achter dat je ouders je al lang door hadden
Dus wie nam wie nou precies in het ootje? Ach, lekker boeiend! Jij mocht lekker tekenfilms kijken de hele dag!
Bron: Grazia | Beeld: iStock
