Wat is de theorie van drie liefdes en wat zegt die over jouw relaties

Volgens een populaire theorie hebben we in ons leven niet één, maar drie grote liefdes. Elk met een eigen betekenis, intensiteit en les. Het klinkt bijna als een scenario uit een film, maar veel mensen herkennen zich opvallend goed in het idee. Toch is het, volgens psychologen, minder een wetmatigheid dan een spiegel van hoe we groeien in liefde en zelfkennis.

Drie grote liefdes, drie levenslessen

De theorie van de drie liefdes stelt dat we tijdens ons leven drie soorten relaties meemaken. De eerste is de idealistische liefde, vaak jong, romantisch en gebaseerd op wat we dénken dat liefde hoort te zijn. De tweede is de intense of lerende liefde, vol passie en drama, waarin we ontdekken wat niet werkt. En de derde is de rijpe, voorwaardeloze liefde, waarin rust, vertrouwen en wederzijds begrip centraal staan.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In populaire cultuur wordt de theorie vaak beschreven als een universeel pad dat iedereen doorloopt, alsof de derde liefde automatisch de ‘ware’ is. Toch is het vooral een manier om terug te kijken op je ervaringen en te zien hoe je op emotioneel vlak bent gegroeid.

Waar komt het idee vandaan

De moderne versie van de theorie dook op in tijdschriften en online platforms in de jaren 2010, waaronder Poosh en Vogue India. Daarin worden de drie liefdes vaak vergeleken met archetypen: de sprookjesliefde, de stormachtige liefde en de volwassen liefde. Hoewel het aantrekkelijk klinkt, heeft het idee geen wetenschappelijke oorsprong. Het is eerder een stukje poppsychologie dat inspeelt op herkenbare patronen uit het dagelijks leven.

De populariteit van de theorie komt waarschijnlijk voort uit de menselijke behoefte om betekenis te geven aan onze relaties. We willen begrijpen waarom sommige liefdes eindigen en andere blijven. Het idee van drie fases biedt structuur in iets dat anders chaotisch en onvoorspelbaar voelt.

Wat zegt de wetenschap

Psychologen en neurowetenschappers zien liefde niet als drie opeenvolgende fases, maar als een samenspel van biologische en emotionele systemen. Onderzoek maakt onderscheid tussen lust, aantrekkingskracht en hechting, drie processen die deels onafhankelijk van elkaar werken. Dat verklaart waarom we in verschillende relaties verschillende vormen van liefde kunnen ervaren.

Er bestaat echter geen bewijs dat mensen per se drie liefdes in hun leven hebben, of dat de derde de meest duurzame is. Wel is duidelijk dat elke relatie invloed heeft op hoe we hechten, communiceren en vertrouwen opbouwen. De kern van de theorie – dat we leren en veranderen door lief te hebben – sluit dus wél aan bij psychologisch inzicht.

Hoe je de theorie wél nuttig gebruikt

Zie de drie liefdes niet als vaste route, maar als reflectietool. Vraag jezelf af wat je van vorige relaties hebt geleerd en welke patronen je misschien herhaalt. Het is zinvoller om te letten op hechtingsstijl, communicatie en waarden dan op het aantal keren dat je verliefd bent geweest.

Wees voorzichtig met het idee van een zelfvervullende voorspelling. Als je gelooft dat je pas bij je derde liefde de ware vindt, loop je het risico andere vormen van liefde te onderschatten. Sommige mensen vinden hun levenspartner vroeg, anderen pas veel later of meerdere keren.

Gebruik de theorie dus als een lens om te begrijpen waar je vandaan komt, niet als een schema dat bepaalt waar je naartoe moet.

Liefde als groei, niet als schema

Liefde laat zich niet vangen in cijfers of vaste fases. Of je nu drie, vijf of één grote liefde hebt, elke ervaring leert je iets over verbinding, grenzen en jezelf. De theorie van de drie liefdes blijft een mooi verhaal, zolang je het ziet als wat het is: een uitnodiging om te reflecteren, niet om te voorspellen.