/https%3A%2F%2Fs3.eu-central-1.amazonaws.com%2Fcontent-cdn.happyinshape.nl%2F2023%2F05%2FScherm%25C2%25ADafbeelding-2023-05-23-om-13.06.22.png)
Dit artikel is overgenomen van onze collega’s bij Marie Claire, je leest meer real life verhalen op marieclaire.nl.
Vanaf het prille begin wist Jitske (32) dat haar geliefde Paul óók een relatie heeft met Eline. Op haar beurt weet Eline ook van het bestaan van Jitske. En nee, dat was zeker niet altijd even makkelijk voor Jitske, maar nu ziet ze het anders. "Voor mij is liefde mooi als die zo vrij en zonder regels is."
Ontmoeting
"Op een netwerkbijeenkomst ontmoette ik Paul. Hij was een van de sprekers daar. Een lange, knappe, charismatische man met een flinke bos krullen. Ik hing letterlijk aan zijn lippen. Tijdens de pauze schuifelde ik zo onopvallend mogelijk naar hem toe, we maakten oogcontact en na het middagprogramma, bij de borrel raakten we aan de praat. We bleken veel gemeen te hebben en de vonk sprong over. Bovendien had hij verschrikkelijk veel humor. Toen ik tegen de avond naar de auto liep, voelde ik zelfs vlinders in mijn buik. Wat een leuke man! Ik wilde hem graag nog eens terugzien. We hadden visitekaartjes uitgewisseld. Eenmaal thuis trok ik de stoute schoenen aan en stuurde hem via LinkedIn een berichtje waarin ik voorzichtig een vervolgdate voorstelde. Ik wist eigenlijk helemaal niet of hij wel of niet bezet was, maar dat zou ik snel genoeg merken. Hij antwoordde meteen positief en zo zaten we nog geen week later te lunchen in het Amsterdamse Bos. Het was zonnig die dag en we besloten na het eten een stukje te wandelen. Al gauw streken we neer in het gras. Paul nam mijn gezicht tussen zijn grote handen en begon me zachtjes te kussen. Als twee verliefde pubers keken we in elkaars ogen. Allebei verrukt van ons samenzijn en dit meer dan perfecte moment."
Seks? Eerst even praten
"Een weekje later zouden we elkaar bij mij thuis weer zien. Ik verschoonde die middag mijn bed, trok mijn allerleukste jurkje aan en haalde wijn en allerlei lekkere hapjes in huis. Dit zou vast een heel romantische avond worden. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. We aten samen en zoenden, maar net toen ik dacht dat hij zou vragen of we misschien naar boven konden gaan, zei hij met een ernstig gezicht dat hij eerst met me wilde praten. Paul legde uit dat hij polyamoreus was, wat wilde zeggen dat hij van meerdere vrouwen tegelijk kon houden en met meerdere vrouwen een relatie kon hebben. Ik begreep hem eerst niet. Wat bedoelde hij nou? Dat hij af en toe een slippertje wilde maken en het niet zo nauw nam met trouw? Pas toen hij uit de doeken deed dat hij ook al een relatie had met Eline, die hij twee dagen per week zag en die er ook gewoon van afwist dat hij nu hier bij mij was, drong het tot me door. Als ik iets met Paul zou beginnen, had ik hem dus niet voor mij alleen. Het was niet: ik erin, Eline eruit. Hij wilde ons allebei. Dat maakt hij me onomwonden duidelijk. Misschien was het de wijn die de boodschap verzachtte, want ik heb Paul die avond toch meegenomen naar mijn slaapkamer. Dan maar gewoon een dolle avond, dacht ik. Ik zette het idee dat hij ook iets met een ander had van me af. Even maar, want toen Paul na middernacht verdween en terugging naar zijn eigen huis, voelde dat als een enorme kater. De film van ons tweetjes in bed draaide zich af op mijn netvlies en één gedachte bleef zich maar herhalen: wat hij met mij had gedaan, deed hij dat morgen ook met haar?"
Tijd en ruimte voor mezelf
"Ik kon Paul niet loslaten. Alles wat hij me verteld had, de gesprekken die we hadden gevoerd, bleven maar in mijn hoofd hangen. Ik begon mezelf allerlei vragen te stellen. Hem delen met een ander? Zou ik dat kunnen en willen? En wat nou: er is genoeg liefde voor iedereen; je wilt toch iemands speciale iemand zijn? Of hoeft dat niet per se? Tegelijkertijd wist ik dat ook ik niet op zoek ben naar het geijkte huisje, boompje, beestje. Ik had al drie langere relaties achter de rug die steeds op de klippen liepen omdat ik nooit aan samenwonen toe was. Dat gaf mijn toenmalige partners het idee dat ik onze relatie als iets vrijblijvends zag. En dat was eigenlijk ook zo. Ik heb gewoon graag tijd en ruimte voor mezelf, moet er niet aan denken dat ik alle avonden een man op mijn bank heb zitten. Daarvoor hecht ik echt veel waarde aan mijn vrijheid. Tegelijkertijd miste ik wel de intimiteit die je in een relatie ervaart. Ik belde Paul weer op. We spraken elkaar heel lang, eerst via de telefoon en later bij hem thuis. Paul en ik zijn allebei erg met spiritualiteit bezig. Ik geloof ook heel sterk dat je zelf je eigen speciale iemand kunt zijn, dat je zelf kunt leren voelen dat je ALLES bent. Als je het zo bekijkt, heb je die goedkeuring of onverdeelde aandacht van een ander niet nodig. Het is natuurlijk het ego dat ratelt dat je partner die ander misschien wel leuker, specialer en knapper vindt, en dat jij stiekem toch op de tweede plaats komt. Ik besloot het avontuur aan te gaan. Paul heeft wel drie keer gevraagd of ik het zeker wist. Nee, dat deed ik niet, maar de enige manier om te bekijken of deze relatievorm voor mij zou werken, zou zijn door het te ervaren. Daarnaast wilde ik Paul echt beter leren kennen, net zoals dat bij een ‘normale’ liefde gaat. Dat deden we. We gingen samen naar de bioscoop, uit eten, naar het strand. Op zondagmorgen koffie in de zon. Op de dagen dat Paul er niet was, werkte ik in mijn eigen praktijk, en vanaf het moment waarop hij zijn auto bij mij op de oprit zette, genoot ik van ons samenzijn. Ik kon hiermee omgaan, ook in de wetenschap dat er nog ene ‘Eline’ was die twee jaar jonger was dan ik, een blonde boblijn had en als kunstenares door het leven ging."
Pittig appje
"Ongeveer drie maanden na onze eerste date ging het mis. Ik was door mijn rug gegaan, kon niet werken en lag met pijnstillers op de bank. Precies in die week was Paul een lang weekend weg met Eline. Omdat ik geen kant op kon, niet in mijn werk kon vluchten of in het sporten, draaiden mijn gedachten overuren. Ik zag ze continu samen, hand in hand wandelend in Zuid-Frankrijk. Samen koken, languit in bad, in de sauna, in bed… Paul die door haar haren streek, lieve woordjes fluisterde. Ik werd helemaal gek van mezelf. Was radeloos. Toen ik het echt niet meer hield, stuurde ik een heel pittig appje naar Paul waarin ik schreef dat ik lag te creperen van de pijn, en dat ik op zoek ging naar een andere partner, naar iemand die er op dat soort momenten honderd procent voor mij kon zijn en niet bij een ander zat. En dat ik het mentaal niet aankon, dat suffe poly-amoureuze gedoe. Nog geen tien minuten later ging mijn telefoon. Het was Paul. Hij liet me uithuilen en uitrazen, en stelde voor om hier snel over te praten – met z’n drieën."
Geen Miss Perfect
"Twee dagen later stonden Paul en Eline voor mijn deur. Ik had mezelf ondertussen wel weer bij elkaar geraapt en voelde me sterk genoeg om hen te ontvangen. Eline kwam wat schoorvoetend binnen. ‘Best gek hè, zo’, zei ze. Ze had een open blik, dromerig ogen, een klein wipneusje en een rij scheve tanden. Ze was niet de miss perfect die ik me in mijn overspannen fantasie had voorgeteld, maar een ‘gewone’ jonge vrouw die het kennelijk net zo lastig vond om mij te ontmoeten als ik haar. Ik voelde een last van mijn schouders glijden en heb heel eerlijk met hen gedeeld dat ik me nog nooit in mijn leven zo ellendig, zo eenzaam en zo onzeker had gevoeld, en dat het als onverteerbaar voor me voelde dat zij lekker samen waren, terwijl ik als een zielig hoopje op de bank hing. En dat ik twijfelde of ik deze relatie nog wel moest voortzetten. Paul luisterde alleen maar, heeft ook niet geprobeerd om mijn twijfels weg te nemen. Hij zei alleen maar: ‘Wat ik met Eline heb, heb ik met Eline, en wat ik met jou heb, heb ik met jou. Jullie zijn twee totaal verschillende vrouwen, en ik vind jullie beiden om verschillende redenen even leuk.’ Ik heb bedenktijd gevraagd, een time-out, om uit te vinden of deze relatievorm echt aan mij besteed was. Ik wilde graag bij Paul zijn, maar daarbij moest ik niet over mijn eigen grenzen gaan, niet ten kostte van alles. We hebben elkaar twee maanden niet gesproken. Ik heb veel over de liefde gelezen, gemediteerd, geleerd. Ben bij mezelf te rade gegaan: ben ik oké met mezelf? Hou ik van mezelf? En kan ik het aan als er zich een volgende situatie aandient waarbij Eline en Paul samen op pad zijn? De dag waarop ik op al die vragen volmondig ‘ja’ kon zeggen, ben ik naar Paul gereden. Hij ontving me met open armen."
Alledrie een eigen huis
"Er is sindsdien veel veranderd. Ik bedenk niet meer dat Paul van twee vrouwen zou mogen houden (ratio), maar ik voel dat het oké is, wat iets heel anders is. Sterker nog, ik gun hen hun geluk samen, het doet namelijk totaal geen afbreuk aan wat Paul en ik samen hebben. Voor veel mensen in mijn omgeving klinkt dit heel raar. Ze zouden het zelf nooit zo doen of willen, en tegelijkertijd reageren ze altijd heel nieuwsgierig op deze afwijkende relatievorm en vragen ze me het hemd van het lijf. De meest gestelde vragen zijn of ik er ook aan denk om er nog een man bij te nemen, en of Eline en ik meer zijn dan ‘gewoon’ vriendinnen. Ik ben honderd procent hetero, en heb dus geen intieme relatie met Eline. We wonen ook alledrie in ons eigen huis. Verder sluit ik niet uit dat ik ooit nog iets zal krijgen met een andere man. Wie weet kom ik iemand tegen en word ik op slag verliefd. Het is een fijn idee dat Paul daar heel open in zou staan en dat niet meteen het einde van onze relatie hoeft te betekenen. Voor mij is liefde mooi als het zo vrij is, en zonder regels. Dat houdt het licht en speels. Laatst zaten Eline en ik samen op een terrasje. Haar mobiele telefoon lichtte op en ik zag op haar achtergrondscherm een foto van haar en Paul. Heel even voelde ik weer die ‘oude’ emotie van onzekerheid over mijn status. Heel even maar, hoor. Het is goed zo."
Bron: Natasja Bijl | Beeld: Maksim Goncharenok via Pexels