/https%3A%2F%2Fs3.eu-central-1.amazonaws.com%2Fcontent-cdn.happyinshape.nl%2F2023%2F02%2FiStock-1398823535.jpg "New born baby with his mother at hospital")
Dit artikel is overgenomen van onze collega’s bij Marie Claire, je leest meer real life verhalen op marieclaire.nl.
Toen een dag na de bevalling een bloedmooie kraamhulp bij haar in huis kwam, kreeg Jantien (34) een naar voorgevoel. Maar dat haar man zich inderdaad zou laten verleiden, kwam als donderslag bij heldere hemel.
Geboorte
"Op een middag in maart beviel ik van Thijmen. Ik weet het nog precies: links van me stond mijn man Martijn, rechts de verloskundige samen met de kraamhulp, een forse dame van in de vijftig met een provinciaals accent. Zij was nog maar net op tijd onze slaapkamer binnen komen zetten. Nog geen vijf minuten later klonk er een piepklein huiltje, onze zoon was geboren. De kraamhulp was wat je noemt een kordaat type. Ik weet niet hoe ze het zo snel voor elkaar kreeg, maar binnen tien minuten waren we allemaal voorzien van koffie, thee en beschuit met muisjes. Mijn bed was verschoond en op zolder hoorde ik de wasmachine draaien. ‘We hebben het maar getroffen met zo’n hulp’, zei ik tegen mijn man. Na een rusteloze nacht, waarin ik stijf stond van de adrenaline, hoorde ik rond acht uur in de morgen het gepruttel van een scootertje, gevolgd door de deurbel en meisjesachtig gepraat. Was dat onze kraamhulp?"
Irritaties
"Mijn slaapkamerdeur ging zachtjes open, en daar stond ze op de drempel, Silvia. De kraamhulp van de dag ervoor had zich ziek gemeld, verklaarde ze, en nu was zij voor haar in de plaats gekomen. Ik nam haar vanuit mijn bed op. Jong, slank, lange benen, kastanjebruin haar, kleine sproetjes en de meest rechte, witte tanden die ik ooit had gezien. Met zo’n uiterlijk had ik gekozen voor een carrière op de catwalk in plaats van tussen de luiers en flesjes. Alsof Silvia mijn gedachten kon lezen, vertelde ze me dat ze echt dol was op baby’s. Thijmen kwam inderdaad niks tekort bij haar. Ze knuffelde met hem, deed hem in bad en poederde hem net zolang tot hij helemaal naar Zwitsal rook. Met de meer huishoudelijke kant van het vak had ze duidelijk minder feeling. Van vriendinnen had ik gehoord dat je tijdens je kraamtijd zo heerlijk in de watten wordt gelegd: een opgeruimd huis, fruitcocktails na je middagslaapje en elke dag een frisse badkamer. Nou, dat alles was bij mij niet aan de orde. Ik moest echt om wat te drinken vragen en dan nog duurde het heel lang voordat ze eindelijk met een kop thee naar boven kwam. Als er kraamvisite was geweest, stonden de kop-en-schotels een uur later nog rondom mijn bed, en van bloemen in de vaas zetten had ze ook al geen kaas gegeten. Het was niet zo dat ik haar niet mocht, ze was echt een lieve meid, maar die bende vond ik vreselijk. Het wekte de nodige irritaties op, ook omdat ik zelf maar heel langzaam opknapte. Ik had tijdens de bevalling veel bloed verloren en had meerdere hechtingen. Ik was nog lang niet op de been en lag me in bed vreselijk op te winden. In plaats van de kraamcentrale te bellen om te vragen of kraamhulp nummer één alweer beter was, of Silvia op haar tekortkomingen te wijzen, vroeg ik op de derde dag of Martijn de rest van de week ’s middags vrij wilde nemen van zijn werk. Had ik dat maar nooit gedaan…"
Kraamtranen
"Martijn was er in eerste instantie niet blij mee dat hij maar halve dagen kon werken. Eerder was hij met zijn baas overeengekomen een week na de bevalling, als de kraamhulp weg zou zijn, vakantie te nemen. Ik jengelde dat het echt niet anders kon. Ik had hem nu nodig. Mijn kraamtranen vloeiden rijkelijk. Ik had last van stuwingen, pijnlijke hechtingen en nog veel meer. Martijn kwam keurig na lunchtijd thuis. Dat gaf me rust. Tegelijk met Thijmen sloot ik die dag mijn ogen om een dutje te doen. In de woonkamer hoorde ik Martijn en Silvia samen praten, zelfs lachen. Ze leken het heel gezellig te hebben. Martijn bleef ook de hele middag beneden. Hij was druk met de geboortekaartjes, zei hij. Die kaarten in enveloppen stoppen kon hij toch ook in de slaapkamer doen, samen met met mij, dacht ik. Ik moest mezelf echt vermanend toespreken: ‘Kom op, dit zijn je hormonen. Je moet niet opeens argwanend worden, alleen maar omdat zij zo knap is’. Ik denk dat Martijn haar had verteld dat ik baalde van de troep in huis, want de volgende morgen pakte Silvia uit zichzelf de stofzuiger, ze boende de badkamer en vroeg continu of ik iets wilde eten of drinken. En ze vroeg steeds of ze nog iets voor me kon doen. Ik besloot mijn jaloerse gevoelens niet langer toe te laten. Met pijn en moeite stapte ik onder de douche, met het idee dat ik fris en fruitig beneden op de bank zou zitten als Martijn thuiskwam. Daar zag ik met eigen ogen dat er helemaal niks tussen hen speelde. Silvia zorgde voor Thijmen en vouwde de was en Martijn ging halverwege de middag boodschappen doen. ‘Wat wil je vanavond eten, schat?’ vroeg hij, terwijl hij een kus op mijn voorhoofd drukte. Niets wees erop dat hij voor haar schoonheid was gevallen. Wat haalde ik me toch allemaal in het hoofd?"
Rode wangen
"Zaterdag zou Silvia’s laatste dag bij ons zijn. De vrijdag ervoor had ik afgesproken met mijn beste vriendin. Ik voelde me moe en omdat ik graag vrijuit wilde praten, ging ik weer op bed liggen. Mijn vriendin knuffelde Thijmen en mij, en luisterde vol aandacht naar mijn bevallingsverhaal. Na een half uur kwam ze erachter dat ze haar tas in de gang had laten staan, met daarin haar mobieltje. Toen ze mijn slaapkamer weer in kwam, zag ik aan de trekken rond haar mond en de blik in haar ogen meteen dat er iets mis was. ‘Ik twijfel of ik het je wel moet vertellen, maar… Martijn en de kraamhulp stonden wel héél innig te doen in de keuken.’ Martijn en Silvia hadden haar kennelijk niet de trap af horen komen. Mijn vriendin was zeker over wat ze had gezien: ‘Het leek of ze elkaar net wilden kussen of er net klaar mee waren’, zei ze. Witheet werd ik. Mijn vriendin ging naar huis en ik schreeuwde naar beneden dat Martijn direct bij me moest komen. Op dat moment hoorde ik een scootertje wegrijden. Silvia smeerde ’m. Zou ik ook doen. Natuurlijk ontkende hij. Maar zijn wangen kleurden rood en hij struikelde voortdurend over zijn woorden. Ik heb hem het vuur na aan de schenen gelegd, maar moest de woorden echt uit hem trekken. Ik was niet gewoon boos, ik was furieus. Hoe kon hij? Uiteindelijk heeft hij toegegeven. Zij was ermee begonnen en had hem verleid. Ze hadden het zelfs met elkaar gedaan, op de vrieskist in de bijkeuken. Wat ongelooflijk respectloos en vernederend. Terwijl ik er net een kind uit had geperst, zijn kind, had hij sex! Ik heb Martijn het huis uit gestuurd. Mijn vriendin nam vrij van haar werk om voor mij te zorgen. En zij belde de kraamcentrale om te vertellen wat er was voorgevallen. Ik kon dat zelf niet opbrengen, maar wilde het er ook niet bij laten zitten. Ik weet niet hoe ik het allemaal had moeten doen zonder haar, met Thijmen, mijn gierende hormonen en herstellende lichaam. Martijn heeft gehuild en gesmeekt of hij alsjeblieft bij ons terug mocht komen. Hij had het nooit zo bedoeld en miste mij en Thijmen. Ik geloof hem als hij zegt dat hij spijt heeft, maar ik wil hem niet meer als partner in mijn leven. Hij heeft mij gekwetst op een moment waarop ik hem heel hard nodig had en op mijn kwetsbaarst was. In plaats van respect voor mij te hebben, ging hij in op haar avances. Wat ben je dan voor man?"
Tekst: Natasja Bijl | Beeld: iStock