Schaatster en Playboy-model Joy Beune over discipline en offers: 'Ondertussen nodigt niemand me meer uit'

Leven van een topsporter

Een typische dag uit het leven van een topschaatser is allesbehalve relaxed, vertelt Joy. "Ik heb een app waarin staat wat ik per dag moet doen. Een normale dag: ik sta op en ga op de fiets naar de ijsbaan en daar schaats ik een paar uur. Daarna maak ik thuis een lunch en rust ik uit. In de middag heb ik een tweede training."

Het hele jaar door

Veel mensen denken dat de zomer voor schaatsers een rustige periode is, maar niets is minder waar. "Mensen denken vaak dat ik in de zomer niks doe. Dan vragen ze: ‘Hoe was je vakantie?’ Ik heb helemaal geen vakantie! In de zomer train ik harder dan in de winter. In de zomer gaan we op trainingskamp, zoals in Spanje. Veel fietsen, uren maken in de zon. Ons opmaken voor de koude winter in Nederland. Die kou hier vreet best wel wat energie namelijk."

Bekijk ook

Joy Beune niet altijd zo zelfverzekerd geweest als Playboy-foto’s doen vermoeden: 'Vergeleek mezelf met andere schaatsers die dun waren' | Happy in Shape

Schaatster Joy Beune siert de cover van het decembernummer van Playboy. 'Dit is wie ik ben en daar ben ik trots op', vertelt ze in het blad. Maar dat is niet altijd zo geweest. 'Ik heb periodes in mijn carrière gehad dat ik dacht: hoe dunner ik ben, hoe harder ik schaats. En dus at ik minder dan ik nodig had.'

Wanneer het schaatsseizoen in maart eindigt, staat Joy maandenlang niet op het ijs. "En kun je dus ook maanden niet laten zien waar je goed in bent en waar je het allemaal voor doet. Dus als het seizoen in oktober weer begint, is dat spannend, die eerste keer op het ijs. Wachten tot je mag, en dat je dan weer voelt: het gaat goed, het voelt goed. Ja, hier doe ik het voor."

Offers

Het succes van een topschaatser komt niet zonder offers. Joy heeft voor haar carrière een groot deel van haar sociale leven moeten opofferen. "Ik heb het geluk dat ik vriendinnen heb die begrijpen wat ik doe. Ook als ze me een lange tijd niet zien, is er begrip. Soms vinden mensen het jammer en stom. In de zomer is het anders, dan zit ik niet in mijn seizoen, maar zodra de wedstrijden beginnen, ga ik niet meer naar verjaardagen toe. De kans om ziek te worden, is dan veel te groot."

Zelfs alledaagse handelingen zoals handen schudden vermijdt ze. "Handen schudden doe ik bijna niet meer. Deurklinken aanraken vind ik ook vervelend; een griepje ligt altijd op de loer. Ik train een heel jaar om te presteren en fit te zijn. Het blijft niet leuk om nee te zeggen op een uitnodiging. Maar goed, ondertussen nodigt niemand me meer uit, haha."

Prioriteiten stellen

Dat Joy in haar puberteit al haar tijd op de ijsbaan doorbracht, heeft ze nooit als een groot gemis ervaren. "Ik vond schaatsen eerst gewoon leuk om te doen. Toen ik op mijn 15de voor het eerst kampioen werd bij de junioren, voelde ik: ik wil profschaatser worden. Met tegelijkertijd het besef: de kans daarop is heel klein, want er zijn maar weinig mensen die profschaatser kunnen zijn in Nederland. Het aanbod is groot. Dus ik ging keihard mijn best doen."

Die keuze ging wel ten koste van feestjes en uitgaan. "Vriendinnen gingen uit, er waren feestjes. Allemaal zonder mij. De keuze om niet te gaan, was soms lastig, maar ik wist ook dat ik het gelukkigst werd van trainen, wedstrijden rijden en winnen. Na het weekend hoorde ik al die leuke verhalen op school en ik was er nooit bij geweest. Maar ik wist niet wat ik miste. Dus ik dacht ook vaak: het zal wel. Wedstrijden winnen vond ik belangrijker."